– W karle może drzemać kolos – zabrzmiało dumnie na prowadzonej przez Pawła Sztompke i Dariusza Stańczuka gali zamknięcia Nano Film Festivalu. Duża sala krakowskiego kina Kijów wypełniona gośćmi niemal po brzegi: pierwsza edycja międzynarodowego festiwalu krótkich filmów fabularnych dobiegła końca.

Na początku wrażeniami z trzech dni festiwalu podzielił się krytyk filmowy i muzyczny Jerzy Armata. Jego zdaniem dzięki Robertowi Glińskiemu po raz pierwszy krótkometrażowe filmy fabularne doczekały się własnego festiwalu. Następnie z uczestnikami gali – z Nowego Jorku, połączył się Andrzej Krakowski, reżyser, scenarzysta, członek jury i profesor City University of New York.

Wreszcie wręczono festiwalowe nagrody w kształcie tradycyjnego krakowskiego precla (ewentualnie obwarzanka lub bajgla, co podkreślali odbierający je twórcy). Za najlepszy spośród filmów konkursowych uznane zostało „Wskrzeszenie” Luizy Budejko, które jury zdecydowało się wyróżnić nagrodą „Złotego Precla”. Na zakończenie oficjalnej części gali Robert Gliński zaprosił wszystkich do uczestniczenia w przyszłorocznej edycji Festivalu.

Przyszedł czas na koncert Orkiestry OBLIGATO pod batutą Jerzego Sobeńki, która zaprezentowała się w repertuarze muzyki filmowej. Pojawiły się filmowe evergreeny, między innymi ze „Śniadania u Tiffany’ego” czy piosenki z filmów o Jamesie Bondzie. Wraz z orkiestrą wystąpili soliści: Ewa Warta-Śmietana i Mariusz Jaśko.

Festiwalowym zwyczajem galę miał zamknąć pokaz filmów-zdobywców „Złotego Precla” i „Precla Publiczności”. Jako że obie nagrody zdobył ten sam film – „Wskrzeszenie” Luizy Budejko, to właśnie on zwieńczył trzydniowe krakowskie spotkanie z krótkim filmem fabularnym.

Ewa Fiutka